«Δεν μου αρέσει η Θεσσαλονίκη να έρχεται δεύτερη, γιατί είναι ένας τόπος που αγαπάει το τραγούδι»- O θυμός, η καταπίεση, από το στενό κουστούμι που...
φόρεσαν στον κόσμο πρέπει να διοχετευτεί σωστά στους υπαίτιους και να μη γίνει τυφλή βία.
Μετά από 45 και πλέον χρόνια δισκογραφικής πορείας θα περίμενε κανείς ένας τραγουδιστής όπως οΓιώργος Νταλάρας, να έχει επαναπαυτεί στις δάφνες των πολύτιμων τραγουδιών που φέρει στις καλλιτεχνικές του αποσκευές. Κάποιος άλλος στη θέση του μπορεί, ο Γιώργος Νταλάρας σίγουρα όχι.
Δεν σταματά όχι μόνο να δημιουργεί, αλλά και να πειραματίζεται με νέους ήχους και ανείπωτους στίχους. Απτή απόδειξη η νέα του δισκογραφική δουλειά με τίτλο «Τι θα πει έτσι είναι», που αφενός αποτελεί ένα συγκερασμό πολλών και διαφορετικών ρυθμών δια χειρός Νίκου Αντύπα και αφετέρου ντύνεται στιχουργικά με λέξεις γραμμένες από ποιητές -όπως λέει ο ίδιος- όπως ο Μάνος Ελευθερίου και ο Μιχάλης Γκανάς.
Με δύο παραστάσεις στο Θέατρο της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών συστήνετε στο κοινό τη νέα σας δισκογραφική δουλειά. Πώς αποφασίσατε να την παρουσιάσετε για πρώτη φορά στη Θεσσαλονίκη και όχι -ως είθισται- στην Αθήνα;
Γνωρίζετε ίσως, ότι είθισται. Προτιμώ από τα λόγια την ουσία και πιστεύω ότι αυτή τη συγκεκριμένη στιγμή, καλλιτεχνικά και κοινωνικά, έχει ένα συμβολισμό το να ξεκινήσουμε από τη Θεσσαλονίκη. Το έχω ξανακάνει και στο παρελθόν. Δεν μου αρέσει η Θεσσαλονίκη να έρχεται δεύτερη, γιατί είναι ένας τόπος που αγαπάει το τραγούδι και το έχει αιμοδοτήσει δεκάδες χρόνια με συνθέτες, ποιητές, στιχουργούς, μουσικούς, τραγουδιστές. Επιπλέον θα ήθελα αυτή την κρίσιμη οικονομικά περίοδο, να δουν οι ακροατές μας στη Θεσσαλονίκη, που μας τιμούν όλα αυτά τα χρόνια, με ένα πολύ λογικό εισιτήριο σε έναν καλό χώρο το θέατρο της Ε.Μ.Σ. αυτή τη συναυλία.
«Δεν μου αρέσει η Θεσσαλονίκη να έρχεται δεύτερη, γιατί είναι ένας τόπος που αγαπάει το τραγούδι»
Ποια θα λέγατε ότι είναι τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της νέας σας δουλειάς; Ξανασυναντιέστε καλλιτεχνικά μετά από χρόνια και με τον Νίκο Αντύπα…
Ήταν κάτι που σχεδιάζαμε καιρό με τον Νίκο. Έχω ξαναπεί ότι είναι αποτέλεσμα όχι παραγγελίας, αλλά διάθεσης καλλιτεχνικής και μουσικής ταύτισης αυτή τη δεδομένη στιγμή. Το χαρακτηριστικό είναι οι διαφορετικές ενορχηστρώσεις και η συνύπαρξη διαφορετικού λόγου από ποιητές και στιχουργούς που μας έδωσαν πολύ ωραία λόγια. Είναι ο Μάνος Ελευθερίου, ο Μιχάλης Γκανάς, ο Άρης Δαβαράκης, ο Νίκος Μωραΐτης, ο Γεράσιμος Ευαγγελάτος.
Πώς γίνεται να «χωράνε» στον ίδιο δίσκο τραγούδια με τόσο διαφορετικούς ρυθμούς; Συναντάμε από ροκ κομμάτια μέχρι ζεϊμπέκικα…
Αυτό είναι το άλλο στοιχείο που έχω να επισημάνω. Οι διαφορετικοί ρυθμοί όπως είπατε, ροκ μπαλάντες, τάνγκο και ζεϊμπέκικο. Αυτή ήταν η επιθυμία του Νίκου, που προερχόμενος αμιγώς από το χώρο της ροκ, αγαπάει και σέβεται την Ελληνική μουσική. Αυτό δείχνει σε αυτή τη δουλειά καθώς επίσης και το γεγονός ότι με προέτρεψε να τραγουδήσω διαφορετικά. Σεβάστηκα πολύ αυτή την προσέγγισή του και νομίζω ότι αυτό πρέπει να γίνεται για να αποδοθούν σωστά αυτά τα χαρακτηριστικά, όπως λέτε και εσείς, που έχει στο μυαλό του ο συνθέτης όταν γράφει μια δουλειά.
«Βιώνουμε σήμερα τα δραματικά αποτελέσματα του μη θίγετε τα κακώς κείμενα»
Με ποιο γνώμονα επιλέξατε τα νέα σας τραγούδια, πέρα από τα αυστηρώς καλλιτεχνικά κριτήρια; Για παράδειγμα το ομώνυμο τραγούδι του δίσκου «Τι θα πει έτσι είναι; Τι θα πει μη μιλάς» έχει αναφορές στην κοινωνία;
Όπως διαλέγω πάντα τα τραγούδια. Τα κοινωνικά, ή τα πολιτικά, ή τα τραγούδια αγάπης, με γνώμονα πάντα την καλή γλώσσα, τον καλό στίχο, το στίχο με νόημα. Μου άρεσε πολύ αυτός ο στίχος. Έχω ακούσει πολλές φορές την παραίνεση «έτσι είναι μη μιλάς» και έχω απαντήσει πολλές φορές με τη ζωή μου και με τη δουλειά μου το «τι θα πει έτσι είναι». Μπορεί, όπως έλεγα και τις προάλλες, στον άμεσο χρόνο να το έχω πληρώσει, αλλά μακροπρόθεσμα, λέγοντας καθαρά τη γνώμη μου και αμφισβητώντας και κρίνοντας, διαφυλάττω την ελευθερία μου και έχω τη συνείδηση μου ήσυχη. Όσο για τις αναφορές στην κοινωνία, όλοι ανεξάρτητα βιώνουμε σήμερα τα δραματικά αποτελέσματα του μη θίγετε τα κακώς κείμενα. Αυτό λέει ο στίχος και δίνει μια ελπίδα στους νέους, που πλήττονται πιο πολύ και πιο άδικα από τον καθένα σήμερα, να μην κάνουν τα λάθη της δικής μας γενιάς.
«Ο κόσμος αντιδράει δίκαια, αλλά και άδικα να αντιδράει είναι σε τέτοια απόγνωση που ίσως δικαιολογείται»
Νιώθετε κι εσείς ότι ο κόσμος ασφυκτιά μέσα στο «κοστούμι» που έχουν ράψει άλλοι για εκείνον;
Ασφυκτιά, θυμώνει δίκαια, αντιδράει δίκαια, αλλά και άδικα να αντιδράει είναι σε τέτοια απόγνωση που ίσως δικαιολογείται. Η ουσία είναι ότι αυτός ο θυμός, αυτή η καταπίεση, από το στενό κουστούμι στο οποίο αναφέρεστε, να διοχετευτεί σωστά στους υπαίτιους και να μη γίνει τυφλή βία ανάμεσα στον κόσμο. Πέρα από τα οικονομικά νούμερα, η ελπίδα και η ανασυγκρότηση, είναι στα δικά μας σχέδια. Στα χέρια αυτού του κόσμου που σήμερα υποφέρει, αλλά είναι αυτός ο ίδιος που με θάρρος και ψυχραιμία θα διεκδικήσει με αξιοπρέπεια το μέλλον.
Το τραγούδι είναι μια παρηγοριά για τις μέρες που ζούμε;
Ε, δεν είναι; Το τραγούδι ήταν πάντα παρηγορητικό στις χαρές και στις λύπες. Και όχι μόνο. Το καλό τραγούδι ξεσηκώνει, διδάσκει, γίνεται σύμμαχος στις δύσκολες μέρες μας.
unitedreporters.gr
