Στο «Down Town Κύπρου» και στο δημοσιογράφο Γιάννη Χατζηγεωργίου μίλησε η Μαριάντα Πιερίδη για τον χωρισμό της από τον επί 8 χρόνια σύντροφό της, Δημήτρη Καμενίδη.
Συναντιόμαστε σε κάποιο κεντρικό café της Γλυφάδας, σε ένα από τα διπλανά τραπέζια γευματίζει ο Αντώνης Ρέμος, χαιρετιούνται από μακριά, εκείνος σηκώνεται, πλησιάζει, τη φιλάει σταυρωτά, της κάνει κομπλιμέντα για το τρομερά fit σώμα της και την καλλίγραμμη σιλουέτα της και της προτείνει κάτι από το μενού του μαγαζιού. «Λογικά, θα τους ξέρεις όλους τους τραγουδιστές, όλα αυτά τα χρόνια που τραγουδάς, μια και φέτος συμπληρώνεις 10 χρόνια δισκογραφίας», της λέω. Συμφωνεί, αν και, το καταλαβαίνω στο βλέμμα της, το μυαλό της κάπου αλλού «τρέχει». Άλλωστε, δεν είναι και κάτι απλό να χωρίζεις έπειτα από 8 χρόνια από τον «άντρα της ζωής σου», εκείνον με τον οποίο δήλωνες, μέχρι πέρσι, πως «είμαστε έτοιμοι να προχωρήσουμε στο επόμενο βήμα τη σχέση μας και να παντρευτούμε». Παραγγέλνει έναν γαλλικό καφέ χωρίς ζάχαρη και της θυμίζω την τελευταία φορά που συναντηθήκαμε, πριν από δύο χρόνια, στο Romeo της παραλιακής, όπου τραγουδούσε, τότε που λόγω μίας διαφωνίας του Δημήτρη με άνθρωπο του μαγαζιού, από τον εκνευρισμό του για κάτι που αθετήθηκε στη συμφωνία με τη Μαριάντα, με τη γροθιά του άνοιξε μία μεγάλη τρύπα στην τουαλέτα του καμαρινιού της Μαριάντας όπου βρισκόμασταν. «Σε προστάτευε πολύ ο Δημήτρης…», της επισημαίνω, «λειτουργούσε πάντα ως ο “φύλακας άγγελός” σου». Συμφωνεί και το βλέμμα της παίρνει ξανά εκείνη την μελαγχολική έκφραση που είχε όταν συναντηθήκαμε.
-Ήταν επώδυνος ο χωρισμός σου;
-Αν σκεφτείς ότι με το Δημήτρη ήμασταν 8 χρόνια μαζί, ακόμη και η συνήθεια χρειάζεται χρόνο για να ξεπεραστεί- αν ξεπερνιέται ποτέ. Για 8 χρόνια ξυπνούσα δίπλα από αυτό τον άνθρωπο, ήμασταν συνέχεια μαζί, η καθημερινότητά μας ήταν απόλυτα συνδεδεμένη κι έτσι, κάποια πράγματα που είχες μάθει τα κάνεις μαζί με τον σύντροφό σου, τώρα θα πρέπει να τα κάνεις πια μόνη σου.
-Δεν είναι πιο ωραίο να ξυπνάς μόνη σου στο κρεβάτι;
-(χαμογελάει) Δεν θα το λεγα, πάντα θέλεις έναν σύντροφο δίπλα σου… Τώρα ξυπνάω παρέα με τα δύο μου σκυλάκια. Κοιμόμαστε μαζί.
-Ήταν δική σου απόφαση ο χωρισμός σας;
-Και ναι και όχι. Κάποια στιγμή, είχαμε αρχίσει να πιεζόμαστε και οι δύο. Είχαμε πει πως θα ξεπεραστεί, αλλά μετά ξεκίνησαν να χειροτερεύουν τα πράγματα αντί να καλυτερεύουν. Πιστεύαμε πως απλά περνάμε μία κρίση η οποία θα τελείωνε κάποια στιγμή-κάτι, άλλωστε, που συμβαίνει σε όλα τα ζευγάρια που ζουν για πολλά χρόνια μαζί, είτε είναι παντρεμένα είτε όχι-, αλλά δυστυχώς δεν τα καταφέραμε (συγκινείται). Μάλλον είχε χαθεί αυτό που έχουν τα ζευγάρια μεταξύ τους και υποθέτω πως είχε αρχίσει να γίνεται πιο φιλική η σχέση μας.
-Δεν υπήρχε πια το πάθος;
-Κάποια στιγμή είχε αρχίσει κι αυτό να φθείρεται. Αν και το συγκεκριμένο θέμα δεν είναι κάτι που μπορώ να καταλογίσω σε μένα ή στο Δημήτρη- γιατί ο Δημήτρης, όπως όλοι όσοι τον γνωρίζουν ξέρουν, είναι ένας άνθρωπος πολύ παθιασμένος, σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής του. Απλά, μάλλον είχαμε σταματήσει να είμαστε «ζευγάρι» και γίναμε λιγάκι «συγγενείς». Τον Δημήτρη τον αγαπούσα-και τον αγαπώ- πάρα πολύ, που τον νιώθω σαν αδελφό μου! Τόσο πολύ! Αλλά αυτό μάλλον είναι και που έδωσε το τέλος στην μεταξύ μας σχέση ως ζευγάρι.
-Μήπως φταις κι εσύ για το χωρισμό σας;
-Εννοείται! Φταίω. Ίσως γιατί δεν έδινα αρκετό χρόνο στη σχέση μας, επειδή ήμουν πολύ απορροφημένη στα προβλήματα της δουλειάς, της καθημερινότητας-κάτι που τελικά έκανε κακό στην προσωπική μου ζωή.
-Φταις περισσότερο απ’ το Δημήτρη;
-Θα έλεγα πως ναι.
-Ωστόσο, εμείς πέρσι το καλοκαίρι σας βλέπαμε να φωτογραφίζεστε μαζί και να μιλάτε για «επικείμενο γάμο».
-Το είχαμε συζητήσει με τον Δημήτρη και σκεφτήκαμε ότι ένας γάμος ή ένα 
παιδί-κάτι που τελικά δεν συνέβη- θα βοηθούσε ώστε να αναζωπυρωθεί η σχέση μας. Εξάλλου και όλοι οι φίλοι μου, μου έλεγαν ότι αυτό βοηθάει ή πως πάντα ένα παιδί δίνει άλλο νόημα στη σχέση και αλλάζει πολλά. Τελικά, ακόμη και αυτή η διαδικασία του γάμου προστέθηκε σε όλα τα άλλα θέματα που είχαμε και κατέληξε σε μία ακόμη ταλαιπωρία, σε ένα επιπλέον άγχος.
-Πως και δεν μπήκες στη διαδικασία να κάνεις ένα παιδί μέχρι τώρα;
-Δεν ήρθε, δεν έκατσε. Επιδίωξα να μείνω έγκυος, αλλά αυτό ήθελα να συμβεί χωρίς άγχος- κάτι άλλωστε που ήταν και η συμβουλή του γυναικολόγου μου. Το να καταφέρει μία γυναίκα να αποκτήσει το δικό της παιδί και να επιτύχει αυτό το παιδί να το γεννήσει καλά και με υγεία, χρειάζεται ηρεμία και διακοπές, κάτι που εγώ, με το συνεχές στρες της δουλειάς- δεν είχα ποτέ, από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου στο τραγούδι. Ποτέ, δηλαδή, δεν είχα την «πολυτέλεια» να «καθίσω» ακόμη και για ένα μήνα. Από τη μία λέω «δόξα τω Θεώ» γιατί έτσι είχα πάντα δουλειά, από την άλλη σκέφτομαι όμως μήπως όλο αυτό το «κυνήγι της καριέρας» ίσως να στοίχησε στην προσωπική μου ζωή. Προσπάθησα να τα συνδυάσω- γιατί και η μουσική είναι κάτι που λατρεύω στη ζωή μου-αλλά μάλλον δεν τα κατάφερα. Όμως, θα το προσπαθήσω ξανά. Έχω ακόμη τα περιθώρια να κάνω ένα παιδάκι- δεν με πιέζει ο χρόνος ηλικιακά.
-Ακόμη και εκτός γάμου;
-Ναι, ακόμη και εκτός. Ο Δημήτρης ήθελε πολύ ένα παιδί- και ακόμη θέλει. Δεν ήταν κάτι που αποτρέψαμε, απλά δεν προέκυψε.
-Με δύο γάμους και μία μακροχρόνια σχέση, που είναι σαν γάμος, θα έλεγες πως έχεις ζήσει μία πολύ έντονη προσωπική ζωή;
-
Ναι και νιώθω ευγνώμων γι’ αυτό. Μόνο στο δεύτερό μου γάμο ταλαιπωρήθηκα, γιατί ο τότε σύζυγός μου ήταν μία πολύ κακή επιλογή συντρόφου. Σε αντίθεση με τον Δημήτρη βέβαια, που είναι ο καλύτερος σύντροφος και ο καλύτερος φίλος που θα μπορούσε να έχει μία γυναίκα.
-Σε τι ηλικία παντρεύτηκες πρώτη φορά;
-Στα 19 μου. Όπως όλες οι Κύπριες τότε, έτσι και η μαμά μου, με παρότρυνε, μου είπε «όλες οι Κυπραίες μικρές παντρευόμαστε, να κάνετε και το παιδί σας γρήγορα» και το είδα πολύ θετικά επειδή και το συγκεκριμένο αγόρι ήταν μία πολύ καλή περίπτωση ανθρώπου. Δυστυχώς, πήραμε διαζύγιο μετά από ένα μόλις χρόνο, αλλά παραμείναμε πολύ καλοί φίλοι γιατί είναι ένας εξαιρετικός άντρας και μία πολύ καλή πάστα ανθρώπου. Σε αντίθεση βέβαια με τον δεύτερό μου σύζυγο, που ήταν ένας άνθρωπος ο οποίος είχε προβλήματα με τον νόμο, τα οποία δεν γνώριζα προτού παντρευτούμε. Όταν τα ανακάλυψε όλα η μητέρα μου, επειδή είναι δικηγόρος, φρόντισα να πάρω άμεσα διαζύγιο. Γιατί, προφανώς, είχα αγαπήσει ένα ψέμα. Όσο κι αν πληγωνόμουν, όσο κι αν είχα στενοχωρηθεί τότε, έπρεπε να βγάλω αυτή την ιστορία απ τη ζωή μου.
-Είσαι έτοιμη να ερωτευτείς ξανά;
-Όχι. Ακόμη είμαι στην κηδεία…(συγκινείται)
-Τι θα άλλαζες από τη ζωή σου, Μαριάντα;
-Θα ήθελα να είχα κάνει ένα παιδί στα 19 μου! Με τον τότε σύζυγό μου. Θα ήμασταν σαν αδέλφια τώρα. Αυτό θα θελα να το αλλάξω.
-Πως είναι σήμερα η σχέση σου με τον Δημήτρη;
-Είμαστε εντάξει.
-Μετά από έναν χωρισμό μπορείς να παραμείνεις φίλη με τον πρώην σύντροφό σου;
-Ναι, μπορείς. Γιατί δεν έχει συμβεί κάτι άσχημο μεταξύ μας, δεν έχουμε απατήσει ο ένας τον άλλον, δεν κάναμε κάτι κακό που να μην θέλει ο ένας να βλέπει τον άλλον-ούτε καν ανταλλάξαμε άσχημα λόγια ή βαριές κουβέντες. Χωρίσαμε πολύ καλά και με σεβασμό. Και να σου πω και κάτι; Μπορεί μετά από κάποια χρόνια να ξαναβρεθούμε με τον Δημήτρη. Ποτέ δεν ξέρεις. Δεν αποκλείω τίποτα.
-Δεν θα σε ενοχλήσει αν δεις το Δημήτρη με νέα σύντροφο;
-Αυτό δεν το ξέρω. Αλλά, δεν έχω πια το δικαίωμα να του απαγορεύσω να προχωρήσει στην προσωπική του ζωή.
-Η εκπομπή που κάνεις κάθε βράδυ στον Sfera λειτουργεί και ως «ψυχοθεραπεία» πια για σένα;
-Απ, τη φύση μου είμαι αισιόδοξη ούτως ή άλλως. Αλλά, είμαι και καρκινάκι και παθαίνω κι εγώ τις μελαγχολίες μου και τις κρίσεις μου. Η εκπομπή μου, λοιπόν, στον Sfera είναι ένα πολύ μεγάλο «δώρο» για την μεταβαλλόμενη ψυχολογία μου-και αυτό το επιβεβαίωσα περισσότερο ειδικά μετά το χωρισμό μου. Το ραδιόφωνο είναι μαγεία! Και χαίρομαι που έχω και τόσο καλούς και φανατικούς ακροατές. Μου έρχεται τώρα στο μυαλό ο Γρηγόρης-με τον οποίο δεν γνωριζόμαστε προσωπικά-που μένει στην Κύπρο, με ακούει από τον Sfera Κύπρου, και η κοπέλα του, η Έβελυν, βρίσκεται στην Αθήνα. Αν δεν μου στείλει την πρώτη «καλησπέρα» της εκπομπής και το πρώτο «κάνε μία αφιέρωση στο κορίτσι μου, την Έβελυν», δεν θα μου πάει καλά η εκπομπή. Κι αν δεν δω το μήνυμά του, θα ανησυχήσω μήπως κάτι του συνέβη.
entertv.gr
